Ilk Gunler

Hastane'de toplam 3 gun kaldik ve de dun aksam itibari ile eve gectik. Genel olarak hemsireler hastanedeki uc gun boyunca bize emzirme, alt degistirme, gaz cikarma, uyutma teknikleri hakkinda farkli ogretilerde bulundular. Cuma gece yarisi Melek annenin de aramiza katilmasi ile birlikte ekibimiz daha da guclendi. Hastanede bizi disaridan ziyarete gelen bir tek Kursad oldu. Kendisi bir gunlugune Vancouver'a gelmisti ve o da bizim doguma denk geldi.

Mina genel olarak dunyaya gelisinde oldugu gibi isteklerinde israrli. Sinem'in sol gogusunden sut emmeyi cok sevmiyor vede sagda israr ediyor. Saniriz soldan istedigi hizda sut alamiyor vede cok zorlanmak istemiyor. Istemedigi seylere zorlaninca da sesini hepimizin beklentisinden daha da yukselterek eller ayaklar gidip gelerek aglamaya basliyor. Evdeki ilk gecemiz cok kolay gecmesede, su an onun her hareketinin bize cok sihirli gelmesiyle birlikte, tum uykusuzluk, yorgunluk ve agrilara ragmen hanfendinin aglamasi bile bizi rahatsiz etmiyor. Bugun bir dadi bizle vakti gecirmeye basladi ve evde ilk banyosunu yaptik. Simdilik her gun yeni bir tecrube, birbirini daha iyi tanima, bu yeni cani yasamla tanistirma yolunda farkli heyecanlarla geciyor.